K/ara K/alem

bir lütufla başladı her şey
şavkla benliğime kazındığın akşam
ilgisiz görünen her loşlukta
mana bulan bir çam filizlendi
yeşiliyle uçurum boylarımda
şubatta çıplak kalmış ağaçlara tezat

utanç duymadan gururla taşımaktı
soluma ağır harç kardıran
ve elimde bir kalemin seni anlatan nasır izleri

topuk törpüleyen kıymıklı yolun sonuna değin
gitmek dileğim
ufalanan zaman çelmesine takılmadan
devam etmeli
devam etmeli ki yazılmışlıklar
seni bulduğum şiirin
umut çadırında
üzerime ağlayan gök hakkı için
bu günde düşüne
gün sonu hep solan bir çiçeği ekebilmeliyim


müzik kutusunda ki esir şarkılar gibi
ben de yalnız yüreğimde çalanları dinletebilirim
ve ben aşkta ne eksiğim ne fazla
sevecek kadar çokluğum
unutacak kadar azlığım var
görmezden gelsen kalbin kör kuyusunu
her gün bir taş atsa da ayrılık
o her taşın taşımı
sana y ü k s e l i ş i m d i r

göz nurunun inkarı negatifleriyle yakıp
dayatmasıyla en özel yerin işgalcisi aşkı
ruhuma ilikli benliğe bir de sen ekledim
sanma ki burada
adem aklımın da
ö t e s i n d e s i n


sevdam
arzumu yak/arken uhrevi alazla
s/oylu aşkın marhemsiz derdiyle
pul pul dökülürüm
içinde sen olmayan her hücremle
intihara meyilli yorgunluğun eli
kesmeye gücü yetmez bıçağın soğuk nefesi
yalnız sen kimliğini iç cebinde taşıyan
uzuvlarım direnir yaşamak için
kıştan b a h a r a


harabeyim
ışıltısı pas tutmuş çinko bir gök altında
bacalarında sıcak yuva dumanları tüten
özlemi yürek buhranı başıma yükselen
sensiz ederini sorgulamadan
bulanık sularda yüzgecime takılan
o sası tatları dilime koklatan yoklukla
inatlaşarak
gönülden kara kalem alıp
ruhumdan ara aleme dalıp
menfi olasıklara gözardı edip
doğumuyla yarınsızlığı ışı/tan güneşin
muğlak ruhî sürecine kıyamla durur gibi
seni sevmeye bu günde devam ettim.