Kara Kız

anlatmaya güç mü yeter
yalnızlığın tarifini
sığar mı ki mısralara gülüşün
geçmişimin acısı duvarlarda yazılı
dudağımda sen kokarken heceler
tükenmiyor ağlamadan geceler
tükense de son baharım
sebebine kara kız

hiç mi aramayacan
sormaz mısın kara kız bu divane nasıldır
dört duvara mı mahkum
bir gülüşe mi hasret
seneler dar gelirken ismin hep yüreğimde
demir kapı ardında bekler iken umutsuz
bilir misin ne çekerim
hayallere sığmaz iken anılar

uykularda sayıklarken ismini
kim bilir sen neredesin
hatıralar zıvanalı dumandan da kıymetli burada
bilmiyorum sebebini
bilmiyorum kara kız

büyük harfli cümleler kurulmayan yerdeyim
bilesin ki sensizken perişan bi haldeyim

duyuyorsan sesimi bi mektup yaz kara kız
mektubun arasına bi öpücük koy yalnız