Kara Şiir

kurşun askerlerimi eritip

nazar çıksın diye çarşaf gererek

kurşun döktüğünden beri tepemde ninem

değişti belki hayat çizgim

belki de kurşuni bir gecede doğduğum için

böyle gelişti en başında her şey

görünmez pelerinime kurşun işlemezdi o zamanlar

tahta kılıcımın kıvılcımı yeterdi düşmanı yenmeye

başka kurşun askerim kalmadı diye

kurşun kalemlerle haşır neşir oldum sonra hep

ihtimal bundandır 

sadece karanlık resimler çizmem

siyah bir dünyada 

mavi bulutu 

beyaz güvercini 

yeşil bir yaylayı çizmek

ne demek

bilmezsiniz siz 

zordur gördüğün renkleri

aslı gibi bir şeye bezemek

kağıtta solgundur ama kendi içinde rengarenk

bir tek kargalar ve gölgeler 

bir de yıldızsız gecelerdir olduğu gibi yansıyan

bundandır içimin hep kapkara olması

muhtemel bu yüzden kara kaplıdır şiirlerim

belki de bütün renklerin katili siyah değil 

kara'msarlığın

kara'lamanın

kara'rsızlığın

kara'rtmanın

kara'mbolün

kara'yazının

kara'nlığın

kara'sıdır