Karanfil Kokusu
Gecenin orta yeri
Camlar avazına kadar açık
Püf demiyor gök
Tenimden yuvarlanan ter çarşafa bulaşmış
Anlımın yazısıymış gurbet
Elin memleketinde keder gam ayrılık düştü
Ciğerime kor oldu hasretin
A ağzını yediğim bülbül dillim Gül goncam
Serin olur memleketim benim
Hasretin dönmez bilirim
Sen sabah karanfil kokulu tütünle boğarsın gamı bu yüzden
Sabahlığın giymeden çıkma balkona
Yel vurur üşütür ciğerin
Bir de hastalık sığdırma ayrılık acısının koynuna
Ufacık göğüs kafesinde çırpınır yüreğin
Offf ayrılık !
Tüm mektuplar hasret tüm telefonlarda sesler titrek
Bizi ayrı koyan zalim gurbet
Gün bu dolar elbet...
Sende mazi olur aklıma düşersin ...
Püf demiyor gece
Delirmemek elde mi?
Aklımda tenin rengi
Dudağın tadı
Karanfil kokusu
Bilirsin sevmem tütünü
Ama bi farklıdır dudağın kenarında
Zehir bal olur süt tadında
Uyumak zor gurbet damında
Ne diyeyim ekmek parası
Hasretin derin acısı
Ne yazık
Kömür karası değil
Yüz karası...