Karakalem İzleri - 1

efsaneydim yılmazdan kalan
reklam kokan şiirlerim olmamıştı hiç
ve biz
kirli sayfalara hiç yüz sürmemiştik
dar ağacında boynum oğulballarımda ellerim
hislerime çöreklenmiş elini eteğini çekmeyen yumruk
alnımda koca bir travma
suç yok ceza çok
unutulmuşluğum annemde hıçkırık
akşamlar paçavra gibi doğardı
öbek öbek yarasalar konuk
olmaz olsun ensemde kanatları uçmazdı
yumulurdu acıma camgöbeği dost gözleri
alenen şehir küserdi
içimde kurdelalı kız küserdi
hicranla gönlümün gözü küserdi
yetişmeden sırdaşım hayli tanrıya uzaktım
kanatlarım kırık cılız bileklerim ölgün aslan mimiklerim
hem bihayli vitrindi babam renksiz ve donuk
ansızın ''hilâl'' dedi sırdaşım
ovdu yanaklarımı bir bir kurudu gözyaşım
artık mavi bakıyordum
melekler indi başak sarısı ellerime
bir yaşam belirdi imüğümde hiç kimsenin umurunda olmayan
azizim bir tek yavrularım lutuf saydı
baharım yeşerdi ezgi gibi -yazımı kışa çevirmedi mevlam
özüyle yeşerdi sararan betim benzim



gözü tok sözü tok
ve hep kalbi tanrımla yatar tanrımla kalkardı sırdaşım
tam ah çekeceğim sırada
el yazısıyla hücrelerime bir nefes yakut hayat katardı
tütün olsa da
hap yok
ilaç yok
bir çırpıda gün karanlığı savardı
-yaşar yaşamaz derken ben yine yaşardım
sırdaşım vardı
baba mı baba
ana mı ana
çocuk mu çocuk
varlığında bahtiyardan bahtiyardım





Can sırdaşıma...