Karakalem İzleri / Şükür Çınlıyor

Peki öyleyse
Dinle !

Dağı aşıyordum sebepli
Sen
''Seyahat'' de
''Bakıpta görmemek'' de
hatta tanrı misafiri ''hoş geldin'' de...

Bak şükür çınlıyor hâlâ

''Bir insan kendi ırkına hıyanette bulunursa başkasına daha iyisini yapar mı ?'' (Mustafa Kemal Atatürk)

Boynu kopsun bir insan çok uzaklardan gelen sese eğerse boyun
Sinerse emperyalizm savaşçı ruha hem de beşikte
Ve evrelerine bakmaksızın kanı kanla yıkarsa
Evinde
Barkında
Yurdunda
O' yurt ki ; sayısız şehit vermiş geçit vermemiş gambaza, soysuza
Allahsıza
''Türküm, doğruyum, çalışkanım'' demiş...

Hoş buldum demek isterdim fikrimin ince gülü dağılmadan
Bir avrat tanıdım
At koşturan
Çok uzak masalarda elleri plan yapan
Kale kapısından çıkmış
Üstelik doğurgan
Nazım'ın dediği gibi " kurşun gibi ağır mı ağır "
Sofrasında insan ağırlayan
Ardında kınında kılıç
Ardında ne idüği belirsiz yılan
Tek değil o
Usunda soyunu sopunu unutan
İşgüzâr
Yamacına çaresiz
Kadın
Kız
-Ben çocuğa ''ardıç'' derim ki eteklerine toplamış gözleri kül rengi
Dalından kopmuş hayli ardıç
Hani
Uzaktan gelen ses kurt sessizliğinde olmasa
İlahi bir şeydir başı, omuzu sıvazlamak
Kardeş
Aslında ne güzeldir Tahriym' e yakın olmak...
Allah'ım
Hoş buldum demek isterdim umutla dönüyorken başım
İnsan ihlaline katliama açlık ve yoksulluğa dilimin gücünü bileylerken
Şaştım
Şaştım da kaldım
Bir avrat tanıdım aynı havadan ekmek-su içerken
Ne cüret
Lanet bir cesaret ki
Nene Hatun'u, Edip Adıvar'ı hükümranlığında görmezden gelen
Sömürgeyle elele
Vatanımı parçalayıp bölme zihninde
Bu ne cesaret !!
Uzun uzun tairihe baktım
Ve
Andım Şerife Bacı' yı
Bir yavru gibi ölmek böylesine
O tarihte yaşayıp dokunmak vücut sıcaklığına
Çürürdü o avrat
Çürürdü harında yaradan aşkına


Yaşardı
Fidanlarım
Mehmetlerim
Boğulmazdı analarım ağıtla...


''Kılıçla alınan vatan, para ile satılmaz.'' ( 2. Abdülhamid )