Karakalem İzleri Ziyanım

üçyüz şiire üç kalmış ...


saf gerçeğime dokunalı
eğrim
doğrum
zülf boşluğum
dedim ki
yazarsam kefeni çıkar çocuk bakışlarımın
belki sırtı sıvazlanır yaşamın
varsın kem talihim dem dem rezene sarhoşluğu versin
ve
bir kez olsun rotama ulaşırım kan kaybetmeden ömrüm
koşarım şiirle zamana
doya doya sevgiye kâr ederim
kêmale erer gün
kim bilir bin bir naz açar gönlüm
varsın ömürsüz olsun sarı düş haziran...

dedim ki
ey kâmil
eğer yazarsam gölgene ulaşırım
Allah'a mahsus yalnızlık
hem çok ürkütücü bir somun ekmeğin bile tadı yok
rüzgâr şer
yağmur çamur
düpedüz uçurum sağım solum
say işte keşmekeşlikten yorgunluğum
say ki yazarsam infilak etmez biçimsizliği serseri ömrün
mesela yüreğimin akordu olma ihtimalin
gözlerime iyi bak
kaç kez şakağından vurdum olmayacak düşlerimin
derme çatma
büyüdüm
sendeledim
devrildim
tanığım olabilirsin...

dedim ki
yazarsam ötesini berisini yüzünü güldürürüm benliğimin
kim bilir
belki de ölmeden hayata teşekkür ederim

yine saat sekiz
sevdama satır satır yüz sürmüşlüğüm
ziyan günlerim
buruk yüreğim
şehirse mevsim aptallığında bu yüzden cenderede fikrim
ve
halâ
saçma
sapan
karakalemim

''hiç iyi değilim''

yeşerinceye kadar umudum...