Karalama-Veda

dinginliğimi seriyorum gölgelerce
dilimde mıhlanan bir ezgi
hece hece eziliyor göğsüme sesim
mevsim kışa dönmüşken
güneşe çevriliyor düşlerim
ellerim diyorum
boğazımda düğümlenen ismi sarıyor
ellerim diyorum
hayatı geri itiyor

adım adım yürüdüm bu yolu
yazı geçtim baharı geçtim
adım adım kışı getirdim
sesim diyorum
kimseler duymasın
dinlemeyi bilmeyen kulak çok
gözüm diyorum
iki damla yaş yok

bu yoldan yürünmez
bilirim
ışıksız yerde gölge görünmez
elbet öğrenirim

yorgunluğumu seriyorum cümlelerce
içimde mıhlanan bir sezgi
ilmek ilmek sökülüyor boğazımda düğümlenen
içim buz
ismin diyorum
yüreğime batmış sarkıtı
ismin diyorum
bilmiyorum

kasım-14