Karamsar Düşünceler

Kara bulutlar geçerken sevda nedir bilmeyen insanların üzerinden,
Dudağım kuru,adını sayıklarken tüketmiş tükürmeklerini,
Sıradanlaşır,delicesine sevdalar bile biir müddet sonra,
Tek gaye üremektir artık onlar için.

Bakışlarım delip geçerken üzerindeki zırhı,
Aklım çırpındıkça batar batakılığa,
Etrafı bir lağım kokusu kaplar,
Sanki düşünceler dillere dönüşmüştür


Gece herkes uykudayken karanlık hüküm sürer,
Düşünceler hapsedilmiştir,firar edemez artık,
Toprak mide sancısı çekmektedir
Çünkü üzerinde işlenen zulümlere ortaktır.

Dünyanın merkezi sayarız utanmadan kendimizi,
Gözümüz kör,nefsimiz korkaktır.
Kanadı kırık bir serçeyiz artık,
Can alıp can vereceğiz,aşkı doyasıya yaşamadan.


Her pulluk darbesiyle toprağın ölü yüzü yaşama dönüşür,
Her güzel sözle gülistana döner,dikenlik gönüller.
Ulak olur tabutunu taşıyan eller,
Ve yalnız kalırsın toprakta,aklındaki düşüncelerin gibi.

Hasret,prangaların kilidine vurmuş bir pas lekesiydi,
Sancım ise ölümle beni buluşturmak için acele ediyordu.
Yalnızdım ve küstüm.
Ölüm endişelendirsede beni dost eli uzaktı.