Karanlığa Evrilmek

Aşk, imgelere karışarak kelimelere dökülürken bu düş evreninde; karanlık her zaman gölge gibi peşimizdeydi, bu haldeyken hangi hayale yol alınır ki...

_ Kem gözlere çok karşıydı
gölgelerin boyunun
aslını geçtiği bu sessiz kumsalda

artık zaman atan bir kalp vuruşu gibiydi
karanlık kayalıkları sarmışken rüzgârlar
zaman kaybetmeyelim
sonra dalgalar tüm geceyi ayağa kaldırır dedin.


_ Yosun tutmuş pencere pervazındaki ayın geceye tırmanışıyla
deniz geceye acımasızca saldırdı
ve sahili allak bullak ederek tepeye tırmandı arzu şimşekleri

her bir çizginin tek tek altına baktım
sadece kum üstünde kurumuş soluk otlar vardı
ay renkli
ve karanlığı yaran çizgiler azar azar vicdan azabını veriyordu suya.


_ Bunca uzun geceden sonra
deniz öylesine acımasız ve öylesine pervasızdı ki
sahile vuran her dalga yüreğimi dağlayan bir kor gibiydi

belki de özgürlüğüne kavuşmak içindi bu sis perdesi
saçlarını açıp dağıtmıştı sessizce bulutlara

halbuki ay yüklü bir gece vardı
üstümüzde yıldızlarla bezeli berrak bir gökyüzü.

_ Bilemedim
yıldızları geceye verme sırası şimdi kimdeydi
aşkta bana bir şey öğretmedi.