Karanlığımın Yıldızı

hangi sözünle kendine aşık ettin de
kerahate yakın bir müezzin nefesinde
dudaklarınla yokluğa gömdün beni..
böyle başlamıştı vakitsiz bir çarpıntı ..
avuçlarımı açmış seni diliyordum
mekruh olmayan vakitlerde Tanrı'dan
kaç mevsim soluma düştü yalnızlık...
hangi gözünle kendine aşık ettin de
intihar sundun bana kadehte bir ömür...
geçmiş zamanın eskimez kipi
giydirdi üstüme yalnızlığı
kendimden firarım şimdi
sebepsiz bir şiir düşer
tutulmaz soluklarım o vakit
kan sıçrar gibi yüreğime
cinayet işledim yüreğimde faili meçhul
Öldürdüğüm hep kendimdendi.
oysa ...
tetiklere sinmiş parmak izleri kadar suçluydun....
kalem kağıda ağladı...
gözlerim sana....bana,bize ağladım...
gel artık yalnızlığıma çarem
yoksa çıldıracağım
sensiz her gece biraz daha
karanlığın yıldızlarını tek tek yolacağım ....