Karanlık

Bazen savrulursun gökyüzüne
Sigara dumanın peşinden koşar gibi
Çoban yıldızına yaklaşırsın da
Düşersin

Yağmur misali
Nisan tümlenirken baharla

Hani baskın
Hani ahmakıslatan cinsten
Kokusunu çalarsın toprağın

Genzinde
Acımsı tat
Az şekerli kahve kıvamında

Sarmaşıklara sarılır hüznün
Dolanırsın içi geçmiş ağaç dallarına


Akşamın kızıllığına gömülür
Şehrin mazgallarında adın

Yok olursun ya
Faili meçhul


Bir yıldız kadar hükmün kalmaz sabaha
Kandili sönmüş sokak lambasından da beter


Yapayalnız
Karanlık.



Öyle savruğum ki
Şimdi
Zıvanasını terk etmiş duman misali...