Karanlık Çizilirken

‘' arşe keman arası derin bir kuyuda düşlerim
sakla beni sevgili faili meçhul cinnetlerden ‘'







nedense sigara dumanı inince perde kadar göz bebeklerinize
yoruluyorduk göz yaşlarımızın hasadından



birde o mayhoş kasım kokusu genzimize kaçınca
sükun bir medcezir akşamında
şehir çalgıcıları dokunuyordu göğsümüze



karanlık çizilerken harf harf
cümle cümle

hatta satır satır
gri yapraklı defterlere



sebepli sebepsiz
kış uğultuları
rengini boyuyordu elde kalan son yaprakların
gergef asılırken duvardaki son boş çiviye



kendi halinde resimim şimdi kirli beyaz duvarda
dudaklarımda kırık gülümsemeler
savurup o heybetli duman kokusunu
sıkışırken kirpiğime o malum is



şehir çalgıcıları dokunuyor göğsüme
elimde kırık bir kalem
karanlığı çizerken satır aralarına
harf harf



kış uğultuları düşürüyorum
uzunca bir çukura ...