Karanlık Geceler Başlamıştı

Gurbet doğurdu ayrılıklar
Ayrılıklar hasret türküleri üretti
Kulağımda küpeydi sözleri anamın
Öfke sususkun bir fırtınaydı içimde.
İsyanszdım
Görürdüm ağladığımı kırık-dökük aynalarda
Vitrinlere bakmasız geçerdim kalabalıklardan
Boğulmakta olan bir çocuğun çırpınışıydı içimde sevda
Gizlerdim kalabalıklardan
Yürürdüm gecekondulara...

Güneşsiz ve rutibetli odalardaydım
Öz evladıydım gurbet ve yoksulluğun.
Ucuz zeytinde doydum
Yitikliğimi gördüm
Çocukluğumun resmi asılı duvarlarda.
Ucuz tütünde
Ucuz şaraplarda söndürdüm yangınlarımı...

Biliyorum doğru değildi
Doğru değildi kadehlerde gençliğimi boğmak.
Yenilmek
Sarılmak karanlığa
Doğru değildi...

Lakin kovulmuştum gözbebeklerinden güneşin.
İşten atılmış
Gündüzlerim bitmiş
Karanlık geceler başlamıştı...

12 Nisan 1988-İstanbul