Karanlık Lamba

Titrer, ışığın gölgesinde

Pususunu kurar

Düşer 

Çizgilerle rüyalardan

Kirpik kıvrımlarında uyuklayan

Gün ışığına.

Gezdirir körlüğünü

Saçların kokusunda

Işıldayan yankısına

Gün ışığının.

Sen,

Ey ışıkla ölen

Benim rüzgarımda!

O,

Unuttuğun an sızar

Huzurun iz düşümüne.

Karanlık bir lamba

Sızar,

Sessiz sedasız

Donuklaşan ve sabitlenen

Işığın öte yakasına.

Bir tutsaklığın körlüğü

Dolanır dilinde sağırlığın,

Körlüğün pususudur

Çok şey görmek.