Karanlık Yıllara Sürgün

Karanlık yıllara sürgün edilmiş,
On aklıbaşında aydındık biz,
Kimseye de soramadık,
Bilmem neydi suçumuz.
On aydın insan,
Nasıl yeltenir buna vicdan,
Karanlık gidişata bir son,
Dinmek bilmeyen bir yara,
Durmaz ki damarlarımızdan,
Hesapsızca akıtılan bunca kan.
Aydınlık bir suçsa eğer,
İçerde ölümü beklemeye değer.
Yok bu bir kalleşlikse meğer,
Yüreğimiz yanar,
İçimiz tir tir titrer.
Karanlık yıllara sürgün edilmiş,
On aklıbaşında aydındık biz.
Saplanmıştı karanlığa,
Çıkartılamıyordu ki hiç düze,
Ön ayak olması gerekliydi,
Seçilen aydınlarsa belliydi.
Verdiler elimize yanar meşale,
Bilemezdik ki bak sen şu kalleşe,
Meydanlarda yürürkene yalın ayak,
Acılarla kopartılmıştı,
Parmaklarımızdaki onca tırnak.
Onlar mı akıllıydılar,
Yoksa bizler mi birer ahmak.
Karanlık yıllara sürgün edilmiş,
On aklıbaşında aydındık biz.
Hedef belli,amaçta belli,
Karanlığa son vermek için,
Elimizdeki herşey yeterli.
Nereden bilebilirdik,
Sırtımızdan vurulacağımızı,
Vurulmak az kelam,
Binlerce kişinin önünde,
Acımadan kalleşce asılacağımızı.
Karanlık yıllara sürgün edilmiş,
On aklıbaşında aydındık biz.