Karanlıkta Oluşan Işık Tekrar Söndü

Sevmeler başlar hiç ummadığın bir vakit.
Karanlığın seni hapis etmiş kuytusundan ,
Hiç beklemediğin bir duygu oluşu verir ruhunda.
Şaşırırsın.
Nezaman hangi ara oldu Bu dersin.
Karanlığın Bile sana Işık tuttuğunu düşünürsün.
Bir tebessüm..

Çıkmak istersin karanlığın seni alı koyduğu yerden.
Aydınlığa gerek mi var.?
O duygu seni aydınlatıyo zaten dersin.

Ama öğrenirsin ki Bir başkasına aşık.
Tekrar bir yıkılma duygusu içerisinde kalırsın karanlığında tekrardan.
Kalbin delirmişcesine yerinden cıkıp intihar etmeye çabalar.
'Yinemi yanlış Kişiye aşık oldum' der.
Beynin sus pus ağlamalı bir şekilde ruhunun çığlığını dinler.
Alışkın hepsi bu duruma.
Yinede neden ben diye içlerinden saydırırlar.
Bunu bir sen duyarsın.
Çığlıklar içerisinde susun demek istersin ama ne fayda..

Sevmelerin yerine acılar başlar ummadığın dakikalarda..
Ağlamaz gözlerin.
Asıl gözler ağlamadığında korkar insan.
Felaketin habercisi misali.


Gözlerin bağırır 'ağla artık ' diye.
Dilin bağırır 'konuş ne olur susma' diye.
Kalbin bağırır 'heyecanlan' diye.
Beynin bağırır 'birşey düşün' diye.
Ellerin isyan eder 'yık birşeyleri' diye.

Ama sen hissetmezsin hiç birini.
Bir duygu patlamasıdır ki
Karanlığında ateşten yanarsın.
Gözlerini kaparsın ve s'onsuz bir uykuya dalıp yyandırılmayı beklersin.

Uyandıran kimsede çıkmaz.


25/12/2011