Karanliktaki Sen

Karanlık çökmüştü bu şehirde,
Ve sensiz bir gece daha geçirecektim,
Soğuk,kimsesiz, unutların karanlığa gömüldüğü bir gece.
Aklıma hep sen gelirdin,
Sürekli gözümün önündeydin
Artık alışmılştım karanlığa,
Hatta en iyi dostum olmuştu karanlık
Çünkü karanlık bana hep seni hatırlatıyordu.
Gün doğmuştu artık
Ayrılık vakti gelmişti
Sımsıkı kapamıştım gözlerimi,
Seninle biraz daha kalabilmek için.
Ama çırpınışlarım nafileydi
Elimden bir sonraki geceyi beklemekten başka bi şey gelmiyordu
Senden ayrılmak o kadar zordu ki,
Baharda yaprakları dökülmüş ağaca döndürmüştü beni
Umudum artık bir sonraki bahara kalmıştı.
Yine de ümidimi hiç yitirmedim.
Değil baharda,
Kışta bile yeşerecek umudu yüreğimde taşıdım.

SeYYaH (Gazi)