Karanlıktan Bir Aydınlık Dileği

karanlıkta kalmış bir yüreğe
ne yıldızlar, ne yangınlar
ne de bir küçük mum ışığı ne çare
sokak lambaları da ışık saçmaz bir yüreğe
ebedi zifiri karanlıkta kalırken kendi içimizde
nasıl geçer aydınlanmanın sözü bu biçareye
ışık, güneş, yıldız her biri aynı uzaklıkta
aynı imkansızlıkta beklenen sevgiliye...
toz duman ve viran şimdi bu dünya
giden o edalı sevgiliyle yandı bitti toz oldu bu can da
döndü şimdi her yer, yıkık dökük bir virane hana
ah gönlüm var mı bu derdime çare
yarin sessizliğinden sağır olmuş, işitmiyor kulaklarım bile..


o yarin adını söylemekten başka bir şey bilmiyor dilim
her nefeste, aynı isimle atmaktan vazgeçmiyor kalbim
onsuzluğu bana yaşatan kadere, bitmiyor ki kinim
bu öfke bu ihtiras ve özlem yırtıp geçiyor çiğerimi.

derken 'ne ettiysen sen ettin bana' diyor, yüreğim
'sen yaktın, sen kendin dağladın ciğerini
onu, ben deyipte sevmedin mi sen ?
yüreğinin, benliğini istemesine şuç mu der şimdi dilin
sus sakın, sakın ola aşkı sorgulama, sadece dibine kadar yaşa...'
diyor yüreğim, susuyor dilim
işte her an böyle durmadan konuşuyor,
hiç susmuyor, aşk kusuyor adeta kalbim
kendi bedenimde, yarin adıyla çarpar yüreğim
kalbimde bu aşk tek vücut olmuş benliğimde, bedenimde
ben artık neyleyim
bu sevgiye ebedi, gönüllü bir köleyim...
yarin sevdasında
idam etti, ettim, ettiler düşerimi
belki de düşlerimizi
çöpe attı kader, o masum hayallerimi
bilinmezliğin diyarına gitti o sevdiğim şimdi...


artık her gece, yalnızca adını arıyor gözlerim
suskun satırlardaki sesini arıyor yüreğim
görsem her gece, heyecan içinde çarpar yüreğim
görsem yari, güzel bir güne gülümser kapanırken geceye gözlerim
huzur içinde, hayalini görmek için rüyalara giderim
umut hüznü yener, o güzel gecelerde her daim
görmediğim her geceyse, uykusuzluğa gebe bedenim
görmediğim her gündüz, kederden bir günü yaşar yüreğim
ağlar yüreğim, hıçkırıklarla tutsak olur yaşlara, yüreğim
hüzün esir alır umutlarımı, o kara gecelere tüm kinim.
korkarım, yarin hali keyfi keder midir de yoktur diye
yanarım, gündüzlerindeki yokluğuna alışsam da
gecelerdeki yokluğuna alışamam diye
ağlarım, gülümseme yenilir yüreğime gecemde sen yoksun diye.

keşke her gece aralıksız sürse, sessiz muhabbetimiz
küçük bir hediye lutfetse gecelerde, yüreklerimiz bize
bir tek kelime doğsa yalnızca, yüreklerimizden birbirine
bir kelimeyle, koca bir yürekten bir haber verse gönlümüz
nişanesi olsa, nefes aldığımızın anlamı olsa o tek sözümüz
bir günü yalnızca bir kelimeye de sığdırabiliriz biz
yüreğimin dileği, ebedi aşık olamasakta birbirimize
yalnızca geceleri, iki kadim dost olabilsek birbirimize.


bu da yeterdi bize...


22 MAYIS-16 HAZİRAN 2011
S.HİSAR/İZMİR
[email protected].?~~