Karar İdam

uçurumun kenarındaydı yüreğim,
ellerim mağkum idam ediyordum..
dağlarda yankılanan çığlıklar,
geri bana dönüyordu..
bir hikaye başlarken,
benimkisi son buluyordu...
şimdi çırılçıplakdı yüreğim,
ve üşüyordu...
beynimde binlerce katliam vardı,
ve büyük bir tatminsizlik..
isyandan yorulmuş yüreğim,
şimdi isyana susuyordu adeta...
ve tüm kavgam benleydi...
ve ben benle savaşırken ,
sonucun aynı olacağını tahmin edemiyordum...
bir siren sesimi duyacaktım,
yoksa yüzlerce kişinin sessizliğini mi?
tam intaharın eşiğindeykeni sen mi gelip tutacaktın elimi...
şimdi yorgunluktan yıpranmış yüreğimin, ağırlığını taşıyamıyordu, bedenim...
korku dolu gözlerle kendime yaptığım işkenleri izledim..
ve biliyordum..
artık bir omzum yoktu,
ve başım yere düştü,
titrek bedenimle veda ederken hayata..
kanın iğrenç kokusunu duymuyordum,
bu güzeldi,
çünkü çürümeye mahkumdu bu beden...