Karartı

Babam tarlayı dolaşırdı arada bir gece vakti
Ne hissettiğini hep merak ederdim
Nasıl bu kadar korkusuz yürüyordu babam
Bense çocuktum
Hep bir kurt gelip beni yiyecek korkusuyla
Beklerdim babamı vagonun içinde
Vagonun içinde yorgan
Kendi kendime konuşurdum
Korkumu unutmak için
Türküler çığırırdım yarım yamalak
Göğe bakarak mavi radyomu dinlerdim
Uyurdum göğe bakarak
Aklımda ilkokul aşkım

Sonra yağmur yağardı
Vagonun altında ateş yakıp beklerdik babamla
Şimşek her çakışında Kelime-i şahadet getirirdim içimden
Ben çocukken her yağmur yağdığında kuran okurdum korkudan
Nedendir bilmem
O ara acıkınca
Kuzukulağı sanıp topladığımız otları ekmeğimize koyarak yedik babamla
Gırtlağımızda ısırgan otu gibi bir acı
ilk acıydı o
Babamla çektiğim..

Babam sürekli devriye atardı tarlaya
Avcı gibi kuşanıp nohut tarlasını beklerdik
Gündüzleyin
Suyu taşırdık kazma kürek ile tarlaya
Koskoca tarlayı sulamaya çalışırdı babam
Sürekli bir çare arardı
Sürekli arardı..
Sonra kanamaz oldu babam
Toprağa, ağaca ve suya
Sınırları incelttikçe inceltirdi
Ormanı tarlaya katarak..
Bitiremedi
Taşları ve kütükleri ayıtlaya ayıtlaya
Bitiremedi kendini bu yalan dünyadan alıkoymaya babam
Durmadan örselerdi tırpanını
Durmadan bilerdi masatla
Arada bir takkesini çıkarıp terini sildikten sonra
Hiç yorulduğunu görmedim
Hiç yaşlanmayacakmış gibi ölen babam..
Ah ayran içerken hatırladığım yufka yürekli babam
Yorulunca hep seni hatırladım

Şimdi sıra bende
Akşam yemeğine hüzünle kuru soğan kırıyorum senin gibi
Yeşil soğanla çay içen çocukluğumu hatırlıyorum
Gülümsüyorum sonra
Yaşlanıyorum baba
Bakışımın gittikçe ağırlaştığını hissediyorum
Gençliğimin
Üzüntümün yorgunluğunu serpiyorum dünyaya
Sanki
Karartı gibi bir şeydi bu
Bunca yıl taşıdığım şey
Dişli bir şeydi hafife aldığım dünya
Dahil olmadım hiç ona
Çıkıntı olarak durdum onun yanında
Her şeyi beni kanırtacak şekilde bilenmiş

Tek başına olmak zor baba
Kendimi öldürmeye gidiyorum her gece pencere kenarında

Ömer Altıntaş