Karayım,zalimim

küsmüşsün bana duydum ellerden.
kara gözlerin bulutluymuş ,
gülmez olmuş yüzün ,
karanlığa bakmaz olmuşsun,
geceleri tüm ışıkları yakıp
boynuna cefa tespihini asıp
beni çekmeye dalarmışsın
heyhat sevdiceğim,
imamenin rengi kapkara
hayallerine sakın kapılma


-sevda karadır demedim mi bin kere?
karanlığı noktalarım ben her gece.
bir nokta aydınlık bulamadım senelerce.
derdin ne senin benimle,
çek git ışık ara kendine...

zalimim işte rengim kara.
kirpiklerimde asılacaksın dar'a,
bin sefer söyledim dinlemedin ama,
bir kez düşersen kuyuma,
boğulur kalırsın karanlığımda,
demedim mi sana.
küsme ,kırlma bana.
ışık bulurum diye düştüğün bu yollarda,
zulumat ülkesi görünür ufukta.
bu ülkede yedi renk yok...
dağ,taş,deniz kara...
mevsimlerden kış,
havalar hep ayazda...
girersen bu topraklara,
kaçarsın ardına bakmadan
bağıra bağıra...
karaya alış da gel;geleceksen
yanında çiçekli bir mendil getir ama...