Kardelendir Şair

ışığını duydu gereksedi
kara karı yardı göverdi
kör karanlığa direnirken
açıldı kardelen oluverdi
ışığa sımsıkı dostça sarıldı
yüzü yüreği ışıdı gönendi
yaşama sevincine döndü
göz kırptı poz verdi güldü


çağcıl nehrindeki yatağında
uslanmaz çocuk mudur şiir
zoru seven kardelen midir şair
dur durak kafayı yor yokla bir
ayna tanık şair de kardelendir
anam gibi yavrusuna gururla
toprak ana acılıdır doğumuna
direnmeye başkaldırmaya dair
toprak anamdır kardelendir şair


kardelence her koşulda
ayakta durmaktır yaşam
ışığa doğru yol almaktır
kafanı uzatamadın bir an
kapıp sıkarlar boynunu
takarlar boyunduruğu
uslanmaz çocuksa şiir
taktırmaz boyunduruğu
toprağına kardelen şair.

-Kardanadam'a şiir!




balaban Kent Şairleri.