Kardelenler

Hayat sen ne kadar zalimmişsin
Günahların hepsini bana yükledin
Çıkamaz oldum sokaklara
Ağlıyorum bak oldu istediğin

Yanma! Kederlerini,bırakma gözlerime
Utanma! Verme iyiliklerini bana
Mühim olan sensin aslında
Beni bir mendil gibi kenara atma

Saçımı ak düşmüş haberin var mı?
Çizgiler oluşmuş yüzümün ince tabakasında
Bu yük ağır geliyor bana
Dayanamıyorum al eziyetini

Işıklar,ışıklar kaçıyor benden
Önüm karanlık göremiyorum derinden
Soğukluğunu vurma yüreğime
Beklemiyor yıllar beklemiyor artık giden..

Küskün bana ümitler
Yüz vermiyor kardelenler
Güllerin kokusunu unutmuşum
Tat vermiyor gelenler..

Şimdi yalnızlıkların,düşkünlüklerin
Birer .çırağıyım
Kimse sormuyor halimi,unutulmuşum
Gülümsemelere uzağım..