Kardeşim Fok Balığı

"KORKU VE DENİZ"

Korkudan dilim tutuldu

konuk olduğum sarayın
karanlık koridorları arasında.

Saklandım,
bir tahtın gölgesinde,
küvetin yanı başındaki
çürümüş ahşap kutuda...

Sonra o belirdi:
– kolsuz, ayaksız –
iri gözleriyle
bir bebek kadar şirin,
bir ceset kadar ürkütücü…

Pörtlek gözlerle baktı,
zamanı eritti,
sonra birden :
"Kardeşim deniz nerede?"

Sordum: "Sen kimsin?"
Güldü – dişleri yoktu
Ben
unutulmuş çocukluk kâbusunum.
Deniz ise...
içti onu sarayın taşları...