Kargı Gibi Dik Ve Kendi Halinde Bir Orman

_ yosun gövdeli
yaprak dökmeyen ağaçların ormanı bu
kargı gibi dik ve
güneşi örten dalları ve dikenli yapraklarıyla ne kadar da heybetli
özgürlük türküsüyle raks eden
bir doğu / bir batı rüzgarlarında

_sayısız çocuk / genç / yaşlı
dolu dolu gözleri
ıslak ve omuz omuza
ülkem ayakta
yumruklar sıkılı
avuçlarından tek bir gün ışığı kaçmasın diye bu ormanda

_elinde ipi / belinde baltası olan
yada palasıyla vuran / yıkan
ekmek kabuğu gibi kurağı özlemiş olan
sizlere karşı
dingin ve sessiz bir bekleyiş var burada

_dinle bu seslerden uykusu kaçan
bilir misin nasıl zahmettir öylece durmak
darağacının gölgesi yapış / kapış uzarken bir yakandan
pis kokulu damlara
yine de denizler kadar özgür ve ufuklar
ormanlar yok olmayacak bu dünyada

_dostlar
bu bilmez neden bu kadar şaşkın
kendi halinde / sakin ve sabırlı bu ormana
yosun gövdeli
kargı gibi dik uzayan
'uzak asyadan' bu insanlara

_unutma aymaz
nehirler afetten değil
haksızlıktan taştı daima
yollara ve yamaçlara
' at başı gibi uzanan'(*)
bu coğrafyada

(*) Nazım Hikmet RAN; Davet