Karların Altında Kalan Kömür Yazı/sı

Bir gün bana;
hatırlarsan....
Kartal yuvasını andıran,
bulutların yüzümüze çarptığı,
dağ yamaçlarında,
Kardelen çiçeklerinin tomurcuk açtığı,
buz gibi, havada,
sigara dumanıyla beraber,
gökyüzüne nefesimizle çizdiğimiz kalp resimlerinin eşliğinde,
üşenmeyip,
çerden çöpten,kardan adamlar yapıp,
beyaz karların üzerine ,
yeni okuma yazma öğrenen çocuklar gibi,
acemice;
Masumca, yüzün kızararak,
sucuk ekmek yaptığımız,
mangal ateşinin üzerinden, aldığın
siyah kömürlerle, büyük harflerle,
SENİ SEVİYORUM diye yazmış,
karlar eriyince,
birgün,
bunların altındaki yazıyı okuyacak,beni anlıyacaksın,
eğer;
bundan böyle,
sen yoksan yanımda,
mevsimler bana böyle buz ve kar,
geceler böyle kömür karası gibi kapkara olsun demiştin..

...../

Dışarıda lapa lapa kar yağıyor,
gözyaşlarım,
kirpiklerimin ucunda buz tutmuş,
neredeyse,
sarkıt oluşturuyor.
Öyle ya;
Belki görsen beni tanıyamazsın,
belki de tanımak bile istemezsin !
Yüreğim buz tutmuş...
Üzerimde eski bir ceket,
elimde sarma sigaram,
yine nefesimle gökyüze her zamanki gibi,
resimler, kalpler çizmek istiyorum,
fakat ;
olmuyor,
yada artık ben yapamıyorum,
yapamayınca da ağza alınmayacak küfürler ediyorum..

Küfürlerim kaba ve saba bazen kendimden bile utanıyorum.
Lakin;
önce sana, sonra gelmişine, geçmişine,
itina ile küfür ediyorum...

Arada bir soluklanıp;
sana soruyormuşcasına,
Kartal yuvasında,
kendi kendime sorular, soruyor, cevabı kendim veriyorum...

_ Bak ben burdayım.
_ Neden ?
_ seni arıyorum.
_ Niçin?
_Dağ, bayır gezip izlerini arıyorum.
_Niye?
_ sensizim, üşüyorum, yalnızım, ve özlüyorum...

YİNE;

Bahar geldi karlar eridi,
karların altındaki kömürden yazdığın yazıları merak ediyorum,
Aynı yer ve mekandayım....

NERDESİN ?
NERDESİNNNNNN ! ?
......

Dağların yamaçlarından sesim eko yapıyor !
kuşlar, böcekler ürktü sesimden,
çıldırmış olmalı diyorlar benim için ..

karlar eriyince,
karlar eriyince,
belli olacak herşey sevgilim, demiştin !

Dayanamıyorum artık..

Karlar, yüreğim ve bedenim eridi artık !
tükendim...

Lakin;
yıllarca,
ne bir ses,
ne bir iz,
ne de;
kömürle yazdığın yazılarından, bir eser...
Artık yazdığın yazıyı merak etmiyorum...

Ama ;
yine de !
bilki;
okuyorsan bir yerlerde bu satırları,
o yazı, isimsiz bir mezar taşı gibi,
duruyor her yıl buz tutan kalbimde...

O yazı ?

A Y R I L I K M I Y D I !

yoksa;

Kömür karası gözlerinmiydi ?

S Ö Y L E S E N E.........


Çobandan sevgilerle Burdur