Karmen'siz Hayatın Kırmızı Çizgileri

sundurmasına astım denizin
kıyılarını şamarlayan suya kaderimi
törpüsüz
ve
kurdelası eskimiş hırslarımın kırmızı rengini
istedim ki;
ayrılsın
kumlara bölsün
boğulsun
yüzülsün
mavilerinden kinlerimin derileri...!





mavzere sırtüstü yatırdım seni çırılçıklak
bir buse patlattım son kez
mandalladım seni rüzgara dönük
ıslattım kurşun/i damlaları
bir temmuz sıcağı gibi yandı iliklerin
sevda melekleri gelmişti sorguya
sen konuşamıyordun!
biraz suçlu biraz utangaç
öyle ya;
mandalla asılmış hüzünler rüzgarla kolay kurumaz...!




zamanı yatırdım suya;
boylu boyunca
ve
senli düşlerimle kol kola...
keşkelerimin kırık camları kanattı durdu dilimi
yıllarca
sökemedim
atamadım
kaç kabuk değiştirdi
kaç güneş eskidi hiç saymadım
ne kaçabildim ne de...!

çektin beni ;
çektin hep durmadan koynuna
korudum
kolladım
kumlara gömdüm recmini
göremesende
her taşın altından çıkan bir akreptim
geriye dönmekten eskidi yelkovanım
bıktı nihayet o da
hiç bıkmadan geriye pedallamaktan
öyle ya;
hiç gitmedin ki zaten kendini alaraktan...!





genzime kazıdım adını
havanın azotuna...
ayak izlerini sakladım denizin pruvasına
kaç yaralı kuş uçtu yanımdan
yöremden
kaç gemi uğramadan geçti ıssızlığıma
bak
yine buradayım
bu ıssız adada...!





kaç duayı aminledim uğrunda
özgürlük tutkum kadar sevdim seni
ama
hiç sevemedim karmensiz bir hayatı
hiç alışamadım bu renk bir kırmızıya
bir ateşli telaş uğruna
göz yumdum gençliğimin ihtiyarlamasına...!







prangalara vurdum hep kendimi
iki kişilik
yazdım adını dalgaların dudaklarına!
farkındasız misafir ettim hep seni

gel...
gel...
gel diyen
seni seviyorum'lu nakaratlara!

duydun mu peki?
yakınlarda hiç uğradın mı o Karmen'siz kıyılara...!