Karvisal

---


Kar vardı şubattı
Tunanın üstünden geçtim
Üşüdüm camdan baktım
Ne kadar da uzaktım cemre
Islaktı her kuş biraz ağaç
Buz yeşili gülümsedim
Sana aşk gibi inandım





Şubattı yıkandım bir çiğ üvey
Çok beyazdın örttüm üstünü sayıkladın
Sessiz geçtik sofya uyanırken soluğum
Sıcaktı az önce yüzün düşüm
Uyku firarıyla bungun ses
Yitirdim yönümü enlem ve boylam
Ben liflerime tuzaktım
Bir ben kaldım aşkın öznesi ateş
Ve kül avuçlarımda kan adım
Sana sevmek gibi inandım





İnattım şubata suretine donacaktım
Yoktu göğün alfabesi gözlerin lal
Muskasını çözdüm ayın sivri ucuyla
Çırılçıplak susuyordu bir yıldız sarı yeşil
Dursaydın bir fotoğrafta yağmur olsaydın
Ses olsaydın en derin kuyuda Züleyha
Sana bir yontu gibi bakacaktım




Zamanı kestim düş hızında ömrümde
Sana senden çok inandım...



---