Kasım Ayı

Geldi bak Kasım ayı dökülüyor yapraklar,
Ayrılık rüzgarları ne de serin esiyor.
Sevgiliye susamış, kurumuş şu dudaklar,
Yüreğimdeki seni testereyle kesiyor.

Güneş gibi gözlerin hep ruhuma doğmakta,
Gıdasını alan can senle hayat buluyor.
Sen olmayınca inan bu şehir soğumakta.
Bir gelip bir giden yar, sana neler oluyor?

Kaderde yazılıysa ismin benim ismime,
Bu kaçışların sonu yine dönüş olacak.
Aklına estiğinde bak hayali resmime,
Beden ayrı olsa da, ruhlar hep buluşacak.

Erzurum sokakları hüzünlü aşk kokuyor,
Palandöken yüreklim tez gel gönlüm kayacak.
Aylardan Kasım ayı, mevsim kışı dokuyor,
Soyadım son kelimem, adınla yazılacak...