Kasvet

Fırtınada kalmış bir kuş misali

Öylesine ürkek bir zaman.

Tenha sokaklarda adım adım gezer boş vermişlik

Her yere saçılmış  kırılan hayallerin çöpleri

Ayak izlerinde ihanetin resimleri

Kibrine yenik düşmüş bakışların gölgesi

Ceset gibi gezen ölü ruhlar esamesi.

Kargaşa ortasında kalmış

Çocukça hayaller kurarken ümitler

Karmakarışık hisleri taşır avuçlarında yarın.

Gece karanlık, hava puslu,

Her adımda bir tuzak, her yol çıkmaz sokak

Korku faydasız, cesaret kaçınılmazdır.

Sessizliğin gürültüsünden,

Sağanak sağanak yağan acılara sığınır ihtimaller.

Kırık vazo ve yerde kurumaya mahkum bir gül

Parçalanmış umutlar, 

Kaygılar taşar karanlığın boşluğunda

Hava soğuk ve ayaz, sisli gece,

Boğuyor telaşları

Uçuşan yarasalar, baykuş seslerine karışıyor

Kağıttan uçaklar doluşuyor ayaklarıma

Ve gökyüzü inanılmaz aylak.

Şimdi bomboş avuçlarıma hohlar kimsesiz bir çocuk

Yerden kalkmaya mecali yoktur dizlerimin

Gözleri güleç bir sabah, yüzü asık hala kırgınlığımın

Uykusuzluğumda ki sarhoşlukta sızmışım

Kırağı vurmuş Sakallarıma, öyle donuk sözlerim

Güneş bir görülüp bir kayboluyor ufukta

Kasvetli hava, şehir kimsesiz

Yalnızlık damarlarımda kan misali.