Kavak Köylüsünden Gurbet Şiiri

siz hiç geldiniz mi bereketli'ye
bereketli ellerini gördünüz mü kadınlarının
toprağını kokladınız mı sıla sıla diye
çiçeğine hasretini bilir misiniz ayrı düşen arının

özgün türküler yakar yayla kadınları
biraz gurbet yakar,
biraz da askerinin yolu içlerini.
yayla eteğinden toplar kadınlar kışlık odunları
kanatır dikenler kadınların parmak uclarını

emekçidir halkı çileli mi çileli
suyu içilir, ama toprağı çorak
biz bu kasabada doğduk doğalı
alnımızda ter, elimizde tırpanla orak

öküz koşarken dedemiz yağmurda çamurda
dertlenirmiş:
haa benim öküzüm,
canım öküzüm
babam savaşta şehit oldu
ben öksüzüm
haa gayret, ömrüne bereket...

gidenleri gördük iş tutmaya: fıransıza, alamana
sonra modası geçmiş köyüm insanına çarığın, kıl çorabın
hasret kalmışız yaylanın havasına, yayladaki kuzuya
yarasına alışmışız ayağımıza vuran ayakkabının

gidenleri gördük iş tutmaya
-gurbete, alamana-
alamanın tabutuyla gelenleri gördük çok geçmeden
ağlayan akrabalarını gördük gurbetçinin ağıtını yakan yakana
zalim gurbet, acı gurbet; acı içimizde gurbet
söyler misin bu iş neyin nesi
böyle mi karşılayacaktı evladını seksen yaşındaki annesi

şenlik olur ardından kasabamda bayram yeri
eller öpülür
alınlar öpülür
gözler öpülür
ana bak bunlar senin torunların
dedelerini alan o gurbetten geldi yavruların

siz hiç geldiniz mi bereketli'ye
bereketli ellerini gördünüz mü kendi dizlerini çürüten