Kavganın Laci Rengi

Karlı kayın ormanında
Yürüyorum geceleyin
Efkarlıyım, efkarlıyım
Elini ver nerde elin...
Nazım Hikmet Ran

İbadet/ki kavgalar!
Sömürülmeden önce
Yüzüme sulu sepken yağmurlar
Yüreğim kurak çöl iklimleri
Yine zavallı bir garibin umutları
El üstünde gidiyor kimsesizlere
Yüzü mezarlık dolu acılar
Sığıntıyım limanınızda
Ellerimde kirli ekmek
Avlağımda kelepçe

Ve parlak pullarıyla
Bir deniz kızı karşılıyor
Gözleri kalamar masumu
Ağlayan adamları...

Bizde kavga;
Sevgi bozlağı tayların
Çimlere yayılmadan önce
Anne hasretidir titreyen
Nallarıyla...

Göz ovuşturan çocukların
Sabaha çaresiz uyanması
Çöplere gizlenen elleri
Kopuk bebeğin üstüne
Sevinçtir yaşamaktır
Neresinden tutarsan
Hayatın...

Ayraç bir yalnızlığın
Kuru sallara asarken kendini
Dışavurumudur kavga
Hep barış ağacına ilmek

'Kekresiz günlere gebedir
El ayasında çentik...'

Şimdi!
Duygusuz yarınlara
Dudak çatlatıyorum

Kavganın laci tonundan...