Kavuşmak Olmayınca Kaderde

Susmuş ağlar artık dizelerim de
Onlarda çaresiz bu sevdanın hüznüne
Alışmaya çalışıyor sensizliğe
Doğan her gün
Bir yara daha sevdalı kalbime
Bir adım daha bitmek üzere olan ömrüme
Kavuşmadım ki sana
Mutlu anılarım var diyeyim
Tozlu raflarda
Cebimde binlerce lira olsa da
Kalbimde gözlerinin yoksulluğu var
Gözlerim bir yaş düellosu içinde
Dökülüyor yerlere
Zifiri karanlık içinde
Sessizlik biraz daha yaklaşıyor
Ve sensizliğime dem katıyor
Bu gönül sana öyle tutkun ki
Her gün aklımdan ölüm geçiyor
Ruhum çoktan öldü sensizliğin içinde
Bedenim Azrail i bekler sadece
Sensizliğin içinde