Kaybedemem Seni

Müziklerle kendimden geçmişken senin kokun esti burnuma..
Sesin yankılandı kulaklarımda.
Nedensiz bi şekilde özlem oluştu içimde.
Nedensiz çığlıklar atmaya başladı kalbim kendinden geçmiş şekilde.
Nedensiz tutukluklar oldu dilimde, adını bile söyleyemez oldum bir anda.
Bir perde düştü gözlerime ve senin yüzün o perdede.
Buğulandı gözlerime kara bulutlar çöktü perdenin karanlığında.
Ne güneş doğdu gündüzlerime ne de ay çıktı sensizliğin kör karanlığında.
Özlem duymak bu kadar zor muydu?
Sanki ilk defa yaşıyorum bu duyguyu
Oysa çok kişiyi özledim geçmişte.
Demek öyle değilmiş.
Ya ben özlediğimi sanmışım, yada sen benim için çok farklı duygulardan ibaretsin.
Abartı duygulardan ibaretsin.
Hayatımın önemli parçası, kalbimin atışını sağlayan,
Geceleri korktuğumda benim korkumu dindiren,
Arkamda hep senin olduğunu gölgem aracılığıyla gösteren güneşim,
Gözlerim bulutlandığında elleriyle silen,
Üşüdüğümde ısıtan,
İçim sıkıldığında, hayattan bunaldığımda beni rahatlatan hayata bağlayan,
Mutsuzluğumda beni güldürmek için her şeyi deneyen,
Aşkla olan sarhoşluğumsun...
Kendimi kaybettim ben senle,
Ya da tam tersi ben kendimi buldum sende...
Mutluluğu, güveni, aşkı buldum sende...
Kaybetmek istemem, kaybedemem ne seni
Ne de bizi..