Kaybedenler

aşklar gelir geçer avuçlarım bir tek senin hasretini gördü
en dibe inerken bir ip ucu arıyorum belki senindir diye
ama yok bulamıyorum ipini boğazıma sarılı unutmuşsun sevgilim
yaralar kapanır zamanla derler ama kalbim en derin yarayı gördü
sargı bezi arıyorum köşede bucakta belki koymuşsundur diye
oda yok sevgilim gözlerinde unutmuşsun körebe misali
belki bir gün sevişiriz sonsuz sevgilim kabuslarımın çarpıştığı yerde
belki bir gün biz de yenen tarafta oluruz
ama yok biz onuda yapamayız yalan olmayı beceremeyiz
çünkü biz hep kaybedenlerdeniz be sevgilim....