Kaybedilmiş Namus

bu gece kaybedilmiş bir namusun izine düştüm
çığlıkları yokluğa siyah bir tül yapış boşuna
parça parça olmuş namus
dağılmış memleket içine
peşkeş çekilmiş
karanlık günlerin zevk gecelerine
ayrı kişilerin
ayrı dişlerinde sakız
ayrı mekânlarda
ayrı ağızlara
ayrı servis

ne acı

bir değerdir namus
bir altındır yedi kat bir çıkına düğümlenmiş

yalanların ömrü
gerçeklerin güvenirliğinde biter
hiçbir isyan vicdan temizliğinden kopmaz
ihanetler çatlatmıştır dağların taşlarını
nice güzellikleri karartmıştır
silmiştir nice umutları

karların gizleme ömrü kısadır
güzelliğine şiirler yazdığımız bahar
rengârenk çiçekleri
umutları
geçer, solar, biter
yaz gelir yanarsın
kış gelir donarsın
en son ölürsün
içinde kirliliğin

bu akşam kaybedilmiş bir namusun izine düştüm

yalanla sarmalanmış gerçekler sırıtıyordu güneşin batışında
gece kararıyordu üç paralık haysiyete perde
dürüstlük orda bir köşede ağlıyor
utanmak gizlenmiş kapı ardına delik arıyor kaçmaya

çektim yumruğumu terbiyesizliğin alnına
koparıp aldım namusu ahlaksızlığın elinden
baktım her kurtardığım parçanın bir izi kaldı
anladım
benim kurtarma sevdam yalandı
tüm uğraşlarım boşuna
boşuna
imdadına koşmak
namussuzluk zanaatına

not:
şiirimin bu sitede çalışan arkadaşlarımla bir alakası yoktur. son zamanlarda bazı şiirlerimi üstüne alıp bana darılanlar var. bilsinler ki ben kişilere ait şiir yazmam. zaten şiirden anlayanlar bunun farkındadır.