Kaybediş

Ölüm mü daha büyük bir kaybediş?
Yoksa,
Ayrılık mı?

Neyin var neyin yok silinir bir anda.
Bir an olsun dönüp bakamazsın geriye,
Ölüm denilen kralın emriyle.

Ayrılıkta ise,
Hadi be dersin.
Hadi be oradan!!!
Kısa donuyla ortalarda dolaşan ölüm mü? Kral dediğin.
O' nun gücü yetmez, bunca yaşanılmışı ortadan kaldırmaya.

---düz mantık---
Seninle geçirdiğim anları çıkardığımda hayatımdan,
Kapanamayacak yaralarla doluyor ruhum.

Ölümden yaşamı çıkardığımda ise,
Dengeleniyor her şey hiçte.
Yani, bir keramet yok ölüm denen piçte.

---Düpedüz mantık---
Ölüm, ayrılık değil, tam tersi.
Kundaktaki çocuğun alelacele kavuşmasıdır cennete.
Ayrılık, ölüm hiç değil.
Cenneti tadıp, cehennem ateşlerinde yanmaktır göz göre göre.

---bu da mantıksızlık---
Ayrılır mı insan hiç sevdiğinden?
Bir gün öleceğini bile bile.
Ben gibi.
Erken teşhis, tedavisiz bekleme nöbetleri.
Ne acı,
Yanlıştan dönüp dönüp, SADECE bakabilmek geriye.


---son ?SÖZ'--
Söylenmiş bir sözü,
Son diye ısıtıp ısıtıp söylemeyeceğim sen geldiğinde, ölüm.
En son söylediğimde solmuştu gülüm.
Alda git, E/S kurumuştu zaten, ömrüm.