Kaybettiğim Meleğime...

sen bizim ocağımızı tüttüren canımızdın
evimizin direği gözümüzün nuruydun
canım annem sen gideli ne yüzümüz gülüyor
nede ocağımız yanıyor
sen gideli ne derdimiz bitiyor
nede evimizin bereketi oluyor
sensiz yaşanmıyor annem
sensiz günler doğmuyor
güneş girmiyor penceremizden içeri
yediklerimiz boğazımıza diziliyor
canımız yanıyor annem yüreğimiz kanıyor
sen gideli üşüyorum annem
ruhum donuyor
sen gideli kimse saçlarımı okşamıyor
kimse beni senin sevdiğin gibi sevmiyor
canım annem hiç kimsenin yemeği seninki kadar karın doyurmuyor
ya da bereketimiz kaçtı tok tutmuyor
meleğim sen gideli her lokmamız kursağımızda kalıyor
biliyor musun meleğim sen gideli en yalnız kalan kübran oldu
seni o kadar çok özledim ki annem sesini kokunu gülüşünü
o tatlı şirin hallerini...
sen benim herşeyimdin annem
senden önce keşke ben ölseydim annem
senden sonra yaşama nedenim kalmadı
beni hayat bağlayan bir bağım kalmadı
ya seninle ya da hiç
ben senden sonra hiç yaşamadım annem
seninle yaşadığım 13 sene için sana teşekkür ediyorum annem
senden sonraki yılarımı saymadım
senden sonra yaşamadım
bir yanım toprağa girdi seninle birlikte
ama öğrettiğin doğrular
verdiğin emekler
boşa çıkmadı için rahat olsun annem
kimseye kötülüğüm olmadı
herkese elimden geldiğince yardım ediyorum
tıpkı senin bana öğrettiğin gibi
çok dualar sevaplar aldım annem
hepsi sana gelsin
yattığın yer nurla dolsun
Allahım mekanını cennet eylesin
günahın varsa sanmıyorum ama
benim defterime geçilsin
bu canım önce Allahımdan
sonrada senden emanet
sırf bu yüzden taşıyorum
öyle anlar olduki annem
sana kavuşabilmek için hayatıma son veriyordum
sen geldin aklıma yapamadım
kendi canıma değil de annem senin yavruna kıyamadım
çok hatam oldu elbet affet annem
ama seni hiç utandırmadım
hep saf hep temiz kaldım


KAYBETTİĞİM GÜL YÜZLÜ MELEĞİME...