Kaybolan Umutlar

Kalbimin sesini dinleyemiyorum,

Sözlerin çok uzak.

Umutlarım dünlerde,

Ruhum hapis biçare yalnızlıklarda.

Ölüm yakındı sanki, bir nefes kadar,

Yok oldun kalbimden,

Dinen bir fırtına gibi, azar azar..

Gözlerim aşina yokluğuna

Gelme

Farketmez

Karanlık sokaklar sırdaşı olmuş sözlerimin,

Bir sokak lambası ki ortağı kaderimin

Yalnız, kimsesiz...

Ama ayakta

Işığı, yoldaşı olmuş yalnız kalplerin,hayallerin...

Üşüten bir rüzgardı, seni bana hatırlatan,

Seni unutturan bir dost..

Yoksa düşman mısın ey şişe!

Sallanıyorsun masamda

Bir sarhoş edasıyla.

Umutlarım,

Dalından nehre düşen bir yaprak

Engin umut denizlerinin yolcusu.

Çaresiz bir hastalık

İsyan ettiren, ölümü düşündüren..

Karanlık geleceğine ışık bekleyen bir âmâ...

Bir söz, sahibini arayan,

Bir geçmiş ki hatırlanamayan.

Kalbime çöken bir ağırlık

Konuşturmayan,

Susturan tüm sözlerimi.

Ölüm bu mu?

Sen miydin?

Hoşgelmedin...