Kayıp

suskunluğumu kelimelere dökmek,
seçemediğim, seçeneklerde boğulmak gibi..
o kadar zor ki gerçekleri konuşmak,
o kadar acı ki , kendime bile edemediğim itiraflar...
içimde o kadar çok yaşanmışlık saklı ki...
kimse görmesin diye bunca çabam...

ben şimdi sessizlikle oynarken,
küstüm tüm çığlıklarıma...
onlar acımasız,
onlar cani...

içimde ki beni katlettiler,
dışarıda görüntüme yöneldiler...
ben korkusuzca döndüm sırtımı...
kapadım zihnimi,
geçmişe , geleceği , şimdiye..

korkumdan değildi yaşadıklarım,
çaresizliğimdi,
elimde olmayan herşeydi,
geri alamayacağım herşey,
ve kaybetmekten korktuğum herşey..