Kayıp Güneş

Arkamda bıraktığım her açık kapı gibi
Bir ürperti var içimde
İstemsizce arkama bakıyorum
Her adımım her hareketim karanlığın en dibine
biraz daha gömüyor beni biraz daha
biraz daha...

Sanki hayatım okyanustaki pusulasız bir gemi
Her dalgaya kapılabilen yönsüz belirsiz
haketmediği kayıplarla dolu
Hiç bir zaman boşalmayan yükler gibi

Ufukta karayı gözlerken
Güneşin parlaklığıyla kör olan
Beklediğini görmek icin calısırken
Onu ömrünün sonuna kadar göremeyen
Zavallı biri gibi hissediyorum kendimi

Hayattan beklentilerinin ne olduğunu bilmeden
Keşkelerle yaşamaktansa hiç yaşamamayı seçen
Hayatı yaşamadan dünyayı terkeden başka biri gibi
Gitmek istemiyorum bu vücuttan