Kayıp Rüzgarların

Gel ve sök içimde kalmışları,
Sana yazamadığım sözleri,
Sök ve yut,
Parmak aralarından aksın

Düşünmez misin uzakta
Şiirler yerli yerinde mi?
Tepedeki rüzgar gülü...

Gittiğinden beri,
Verendaların çayı kahvesi
Tatsız sensiz,
Sana sarılıp mis kokmanın ateşi
Göğsümde nasıl yanar bir görsen..

Portakal kokuları da
Hafiften yaklaşıyor,
Sen de hemen çıkıp gelsen
Ellerin,
Ellerimi kucağına alır gibi sarıp
Gün doğmadan ısıtsa,

Güzel gözlerini,
Kahverengi gözlerin,
Gözlerime vursa,
Güneş,
Senden doğsa,

Sen burdasın diye,
Ağzından aldığım
Uçup gitmemesi için
Aylardır
Ağzımda sakladığım
Nefesimi bıraksam
Ve daha niceleriyle yaşasam

Yağmur yanyanayken yağsa
Sadece yapraklar ıslansa
Daha güzel olmaz mı kahve kadınım
...

Yokluğundan, benim gibi
Nasibini almışlardan bir diğeri ise
Turhal,
Bizim bu yaşamaya çalıştığımız şehir,

Zaten hasta, çıkmazda
İçinde ne var ne yok yaşatmıyor
Bir de rüzgarları olmayınca
Doyasıya öldürüyor

Yanıma gel de
Saçlarında biraz oyalandıktan sonra
Dağıtayım biraz
Sen de savur şöyle
Hüzünlere, şehre
Ki, kayıp rüzgarların tekrar doğup
Neşeyi,
Sevgiyi, taşısın böyle şehirlere..

Ve, onun kokusundan,
Güller ibret alsın,
Kimilerinin başı dönsün..

Onun kokusu,
Milyonlarca çiçek boyu uzaktaki
Kahve çekirdeklerinin
Canına can katsın...



Bu arada,
Ayrıca belirtmeliyim ki
O çok sevdiğin
Lavinia'ı da
Güzel gözlerinin içine bakarak
Bir ben okurum,

Yine de sen bilirsin
Yalanlarla yaşamak istiyorsan
Yalanlarla yaşa,
İncinirsin, incinirsin....