Kayıp Yüzlü Çocuk
güneş kavurur başak tenini
canı çekilmiş,yüzü eskimiş çocuk
yaşamın eğreti köprüsünde sallanırken
o cılız bedeni
tutunduğu tek dalı
hayallerindeki umut
göğsünde ise sakladığı
tek yadigar
göçükten kalan aile fotoğrafı
birde,hayallerini terketmeyeceği için
etttiği yemini
o faciada kopsa da elleri
kalan ayakları
yön tayin edecek,umutsuz yarınlarına
büyük kayıplar,mucizeler getirirmi ?
takvimin buruşuk ve bir ucu yanık
kan kokan sayfasında
oysa geçmşten geriye kalan
ve şimdi olmayan
hep mutlu bir aile resmi kalmış
kayıp yüzlü çocuğun hafızasında.
en az o aile resmi kadar hüzünlü bir şiirdi
tebrikler dost kalem ilhamın bol olsun👍
Sayın Dudu,
Şiirin gücü bu olsa gerek... şiirin; şiir olma yanısıra, adeta net bir fotoğraftı içli. akıcı ve muhteşemdi... kutluyorum saygı ile...