Kayıp Zamanlar

Bekledik yıllarca,
Ömrümüzce bekledik,
İçimizden gelerek,
Gönlümüzce bekledik,
Hatamız büyüktü fark edemedik,
Beklediğimiz,
Bir olasılıktı beklenmedik.
Ve biz,
İnsanı yaşatır denilen ümitten,
Ümidimizi kesmedik.
Ne pencereden giren güneşle uyandık,
Ne bir mehtapta hayale daldık,
Ne turuncu ışıklar vardı,
Ne mavi gökler,
Cebimizde toprak,
Etrafımızda sürüngenler.
Gümüş eğerli, beyaz bir küheylandı süslediğimiz,
Atlıkarıncaydı, binip gittiğimiz,
Bazen farklı bir dünya,
Bazen tatlı bir rüya,
Uyanmak istemediğimiz,
Bize ait olmayan,
Kendimizi ait hissettiğimiz.
Hayallerimizde dünya kadar büyüsekte,
Dünya bizim kadar küçülemezdi.
Boyumuz bir hayli büyük olsa da,
Gerçekle boy ölçüşülemezdi.
Gerçeğe bir dost gibi yakın,
Bir düşman kadar uzaktık,
Sussunlar!
Kimse gerçeği söylemesin sakın!
Biz bu hayal işini fazlasıyla abarttık.
Bekledik yıllarca,
Ömrümüzce bekledik,
İçimizden gele gele,
Gönlümüzden bekledik,
Evet!
Hatamız büyüktü, fark edemedik!
Biz sadece beklemekle yetindik!

Sevgili ağabeyim Mustafa Binol ' a
İthafen.