Kayıp Zamanların Uşağı

yürürken kaldırımlarda,
evinin önündeki sarı fenerler gibi
gece yarısı doğan bir güneşim var.
yağmur yağdığında gökkuşağını gösterir.

kayıp zamanların uşağı oldum,
her gece ararım seni bu şehirde.
taşırım elimde sarı fener,
evlerinin kapılarına asarım sen anlarsın sanırım.

aşk,sen beni aldatıyorsun!
bu şehir bir yalan.
geceler siyah ve mavi,
deniz örtmüş heryerini güneşi saklamış.

aklımı alıyor bu sarhoşluk.
nereden nereye kadar sa sen varsın.
gün doğmadan doğacak canım kalmadı,
karartılar içinde saklanan aşk kaldı.

kölesi oldum,zorla alıkoyuldum,
her acının müptelası oldum,
anılarımın verdiği seni aradım.
bana tek kalan ruhumun kırıklarıyla avundum.