Kaynana

yalnızız, yalnız, yapayalnız...
dün vardı bugun yok,
adı nazik idi,
kendisi de adı gibi..
ne baba evinde gün görebildi,
ne de çulsuz herifte...

horlandı, dışlandı, azarlandı,
nazik abla,
nedeni de erkek çoçuk doguramamakmış,
kaynana, adı üzerinde, benzer katran kuyusuna,
her sözü kurşun olurmuş
her bakışı diken,
nedir alıp veremedikleri bunların gelinlerden...

sırtına taş saracagım, dermiş,
erkek çoçuk doguramazsan,
ve hamile idi nazik abla,
kaderi gülmedi,
düşükle sonlandı gebeligi...

bünyesi de cılız olunca
komada kaldı haftalarca,
ve yenik düştü...

garip geldi garip geçti
nazik abla,
ömründen oldu,
kaynanası inadına...