Kederistan

bir zamanlar

üstü-başı şiir olan bir adamdım ben

gözlerim büyürdü dağlara baktıkça

saçlarımda meltem okşayışları

neye dokunsam, neyi koklasam

birkaç imge çıkarırdım mutlaka

topluma yön çizen egemenlerle

savaşırdım durmadan

bütün savaşımlarda mağlûp olurdum

ama olsundu

yüreğimin kıvılcımları yeterdi bana

topraktan esinlenen bir soydan geliyorum

fazla söze gerek yok, bilenler bilir

üretirdim, çoğaltırdım özgürlük idesini

tarlalarda meydanlarda akarsularda

sevdiklerimi ölürcesine severdim bir zamanlar

yaşamak deyince onu anlardım

bütün olumsuzluklar beni bulsa da

bir duvarda taş olmak gibiydi sabrım

o zamanlar da öyleydi gerçi

dünya dedikleri bir bataklıktı

işte ben o batakta

her biri cihan parçası ulvî sözlerin
çağrısına uyardım

sevinçten çatlarcasına

üstü-başı kederistan biriyim şimdilerde

ağıtlar yakıyorum o zamanlara