Kefen Çiçekleri Açınca

Kefen Çiçekleri Açınca

Bazen insan ölmekten de yorulur .
Ölüm neylesin...
Gün gelir insan asılır ,
Cehennemin darağacına .
Ve bir şiir yazılır
Tabutun gıcırtısına
Yazık erken meftun oldu
Ve bilmezler ki ,
Meftun olalı yıllar oldu ..
Gümüş renkli dünyanın
Pozunu alırken
Poz yanmıştır gizeminde aşkın
Dağlar yürür sıra sıra
Seni senden alır
Manasında bir çift bakışın
Bir çizgi çekersin sırat kadar ince
Ve bir gün anlarsın
Kıyamette kefen çiçekleri açınca
Ve o gün kaçacak yerin yok
Her şey derin
Yağmalanmış kalp hesaplar ince
Şimdi yürü
Durma hadi usulca