Kefenleyemedim Kendimi

Dün gece de her gece gibi çok soğuktu.
En çok da koynuna sokamadığım ellerim üşüdü.
Susturamadım içimdeki aç kurdu.
Sabaha kadar uludu durdu.
Yine kefenleyip kendimi ,girdim mezarıma.
Olmuyor,hem de hiç olmuyor,
Hiç umudum da kalmadı,beceremiyorum.
Kendimi senin kefenlediğin gibi kefenlemeyi.
Çaresiz uyanıyorum her sabah.
Gel son bir kez daha kefenle de,
Doya doya uyuyayım.

Kurtköy,2011